شرکت تضامنی شرکتی است که برای امور تجارتی تشکیل میشود و مسئولیت شرکا در قبال بدهیهای شرکت به نحو تضامن است. تعداد شرکا در این نوع شرکت حداقل دو نفر میباشد. این شرکت در ایران و فرانسه دارای شخصیت حقوقی میباشد و در کشورهای انگلو ساکسون فاقد شخصیت حقوقی است. این شرکت نمونهی بارز و اعلای شرکتهای اشخاص میباشد و دلیل آن اهمیت فوق العادهی شرکا در آن میباشد و دارایی شرکا نیز وثیقهی طلب طلبکاران است. بنابراین قالبی است مطمئن برای اشخاص ثالث و بدلایل مذکور مورد استقبال نمیباشد. اما قانونگذار انجام فعالیتهایی نظیر صرافی را صرفا در این قالب پذیرفته است و از یک جهت برای معامله و فعالیت شرکتهای دانش بنیان که دارای ریسک بالایی باشند، تشکیل در این قالب موجب جذب اشخاص برای انعقاد قرارداد میباشد و از طرفی به همین دلیل ریسک بالا، موجب عدم جذب محققان و صاحبان علم و دانش به این شرکت میشود. بر اساس ماده ۱۲۰ یک مدیر برای ادارهی شرکت کافی میباشد و به نظر میرسد در صورتی که تعداد آنها به دو نفر نیز برسد شرایط خاص مدیران در شرکتهای دانش بنیان باید رعایت گردد و تعداد مدیران تاثیری ندارد و این مقرره ظاهرا امری است و نمیشود بر خلاف آن توافق نمود. البته توافق بر افزایش ویژگیهای خاص با مانعی رو به رو نمیباشد. مادهی ۱۲۲ مقرر میدارد اگر سهمالشرکه غیرنقدی باشد باید به رضای همه و اتفاق آرای همهی شرکا تقویم شود و این مساله آنچنان که در شرکت مسئولیت محدود ایجاد اشکال میکرد در اینجا به دلیل تضامنی بودن اهمیت ندارد و تنها در رابطهی بین شرکا و تقسیم سود و منفعت مهم میباشد و همانطوری که ذکر شد این قید علاوه بر اتفاق آرا برای انتقال سهام وجود دارد که شخص صلاحیت پذیرش در شرکت دانش بنیان را داشته باشد.
ماده ۱۳۴ قانون تجارت شرکا را از انجام تجارت شبیه شرکت به حساب خود یا دیگری و یا به عنوان شریک در شرکتهای دیگر بدون رضایت سایر شرکا ممنوع کرده است. بنابراین شریک در شرکتهای دانش بنیان نمیتواند با عضویت در این نوع شرکت هم خود جداگانه از مال فکری خود بهرهمند شود و هم شرکت. این مساله به دلیل مسئولیت بالای شرکا در قبال بدهیهای شرکت و وضعیت خطرناک آنان است. ممکن است به دلیل همین ماده این تصور به ذهن بیاید که صرفا موضوع قرارداد لیسانس انحصاری قابلیت ورود به این شرکت را دارد اما باید این تصور باطل را از ذهن زدود چرا که ویژگی آن مال در شرایط گوناگون تفاوت میکند و این لیسانسدهنده است که با شرکت از طریق واگذاری حق خود به دیگران یا به وسیلهی خود رقابت میکند. اما به هر حال در رابطه با موضوعات قرارداد لیسانس که به عنوان آورده در شرکتهای دانش بنیان تشکیل شده در این قالب با احتیاط عمل کرد. نکتهی مهم دیگر تمام آورده بدلیل عدم ممنوعیت، در این شرکت میتواند اموال فکری (غیرنقد) باشد.
سایر مقررات راجع به شرکتهای تضامنی دربارهی شرکتهای دانش بنیان تشکیل شده در این قالب باید مورد رعایت قرار بگیرد. این شرکت برای شرکتهای دانش بنیان از این جهت مفید است که موجب جلب اعتماد اشخاص میشود. اما به خطرات آن نیز باید توجه کرد و به نظر میرسد گنجاندن شرایط خاص برای شرکای قابل پذیرش در این شرکت و محدود کردن دامنهی پذیرش بسیار مفید خواهد بود. این شرکت به دلیل ریسک بالا برای فعالیتهای گسترده مناسب نمیباشد و نقص قوانین آن بخصوص ارزشگذاری آوردهها این مساله را گسترده تر نمایان میسازد و شرکت دانش بنیان تشکیل شده در این قالب باید بسیاری از محدودیتها را خود شناسایی و در شرکتنامه بگنجاند و از بسیاری فعالیتهای دارای ریسک بپرهیزند که این برای شرکتهای دانش بنیان بسیار مضر است و به طور کلی توصیه نمیشود. لازم به ذکر است به دلیل شباهت بسیار زیاد شرکت نسبی به شرکت تضامنی، مسائل فوق را دربارهی این شرکت نیز جاری میدانیم.