علائم تجاری

علائم تجاری و آشنایی با آن ها:

تفاوت علامت تجاری و علامت خدماتی: با توجه به تعاریف فوق روشن است که علامت تجاری در معنای خاص کلمه با علامت خدماتی از نظر ماهیت شباهت دارد زیرا هر دو آنها علامت تمییزدهنده و مشخص‌کننده هستند، با این تفاوت که علامت تجاری کالاها و محصولات یک شرکت را از رقبا متمایز می‌کند در حالیکه علائم خدماتی همین نقش و کار را در رابطه با خدمات انجام می‌دهند و این خدمات ممکن است اشکال مختلف داشته باشد، مانند خدمات مالی، بانکی، مسافرتی، تبلیغاتی یا تامین مواد خوراکی و آشامیدنی.(پس علامت خدماتی یکی علائم تجاری است)

همچنین علیرغم شباهت این دو نوع علائم از جهت ماهیت و کارکرد، تفاوت دیگر میان آنها این است که موضوع علامت خدماتی، امور نا محسوس و نامرئی است که همان خدمات می‌باشند بر خلاف موضوع علائم تجاری که مربوط به کالا است لذا علامت خدماتی را عموما در تبلیغات و نیز سربرگ‌ها و فاکتورها می‌توان دید و نیز بر روی وسایلی که برای ارائه خدمات به کار می‌رود بر خلاف علائم مربوط به کالا که علاوه بر موارد مذکور بر روی خود کالا نیز قابل الصاق است.

قوانین: به موجب ماده ۶ کنوانسیون پاریس، کشورهای عضو متعهد شده‌اند تا از علائم خدماتی همانند علائم تجاری حمایت کنند.

در موافقتنامه تریپس علامت تجاری در معنای وسیع کلمه علائم خدماتی را نیز پوشش داده است، همانطور که در بند (۱) ماده (۱۵) موافقتنامه تریپس آمده است هرگونه علامت یا ترکیبی از علائم که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها یا خدمات فعالیت‌های دیگر متمایز گرداند علامت تجاری به شمار خواهند آمد.

همچنین در بند (۴) ماده یاد شده آمده است، ماهیت کالا یا خدماتی که علامت تجاری قرار است برای آنها به کار رود به هیچ وجه مانعی برای ثبت علامت تجاری مزبور محسوب نمی‌شود. به موجب بند (۱) ماده ۱۶ موافقتنامه تریپس، حق انحصاری علامت تجاری به معنای خاص کلمه، شامل علامت خدماتی نیز می‌شود.

با توجه به مواد یاد شده روشن است که تعریف علامت تجاری در معنای وسیع کلمه شامل علائم خدماتی نیز می‌شود و اصولا شرایط و امتیازاتی که برای علامت تجاری به معنای اخص وجود دارد، به علائم خدماتی نیز قابل تسری است: به عبارت دیگر، از دیدگاه موافقتنامه تریپس علائم خدماتی طبق همان شرایط و مقررات مربوط به علائم تجاری می‌تواند ثبت، تمدید، ابطال، انتقال یا مورد اجازه بهره برداری قرار گیرند.

در اینکه از نگاه موافقتنامه تریپس آیا علامت خدماتی حتما باید به ثبت برسد تا مورد حمایت قرار گیرد باید گفت که از نظر کنوانسیون پاریس علائم خدماتی ولو اینکه به ثبت نرسیده باشد قابل حمایت هستند.علائم تجاری در همه کشورها دارای تفاوت هستند.

تفاوت های علامت جمعی و تجاری در انگلستان: رعلائم تجاری در انگلستان دارای قوانینی هستند همانطو که توضیح دادیم در حقوق انگلستان علامت جمعی در واقع نوعی از علامت تجاری است اما به هرحال میان این دو نوع علامت در حقوق انگلستان از حیث ماهیت و سایر ویژگی‌ها تفاوت‌هایی نیز وجود دارد که اهم آنها به شرح زیر احصاء می‌گردد:

-علامت جمعی توسط یک انجمن مورد درخواست ثبت قرار می‌گیرد و باید علامت متمایز کننده آن انجمن باشد.

-علامت جمعی ممکن است شامل موردی باشد که نشانگر مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات مربوط باشد از این رو در تعدادی از کشورها نشانه‌های جغرافیایی در قالب علامت جمعی مورد حمایت قرار می‌گیرند.

– علامت جمعی نباید چیزی باشد که قابلیت گمراه کردن عموم را به دنبال داشته باشد.

– درخواست کننده ثبت علامت جمعی، باید ضوابط مربوط به نحوه استفاده از علامت را نیز در اداره ثبت علائم تجاری به ثبت برساند. این ضوابط بایستی بویژه، افرادی که مجاز به استفاده از علائم، می‌باشند، شرایط عضویت در انجمن و شرایط استفاده از علامت را دربرداشته باشد.

همچنین طبق قوانین انگلستان متقاضی علامت جمعی باید ظرف مدت ۹ ماه است از تاریخ تقاضا، یک کپی از دستورالعمل حاکم بر استعمال علامت را به اداره ثبت علامت تسلیم کند. این دستورالعمل باید استعمال علامت و همچنین شرایط عضویت در اتحادیه و شرایط استعمال علامت را مشخص کند. پس از تسلیم دستورالعمل مزبور، تقاضای ثبت علامت جمعی قابل انتشار است تا چنانچه اعتراضی هست، صورت گیرد. در آگهی مذکور باید درج شود که مقررات دستورالعمل قابل دسترسی برای عموم می‌باشد. هر نوع تغییر و اصلاحی در ضوابط و مقررات دستورالعمل باید با موافقت اداره ثبت مربوط صورت گیرد.

تفاوت های علامت جمعی و تجاری در اروپا: به طور کلی علائم تجاری در اروپا دارای قوانین مخصوص به خود می باشند. در اتحادیه اروپایی نیز تعریف علامت جمعی شبیه تعریف آن در حقوق انگلیس است لیکن تابع مقررات علامت تجاری اروپایی بوده و در سراسر اتحادیه اروپا معتبر و قابل حمایت است. براساس ماده ۷-L715 کد مالکیت صنعتی فرانسه، علامت در صورتی علامت جمعی است که توسط اشخاص بر اساس مقرراتی که توسط مالک علامت ثبت شده صادر شده است، مورد استفاده قرار گیرد. در قانون ۱۳۱۰ ایران از علامت جمعی صراحتا ذکری به میان نیامده است. علیرغم مراتب فوق، قسمت اخیر ماده (۱) قانون یاد شده می‌تواند ناظر به علامت جمعی با توجه به تعریفی که از آن ارائه دادیم باشد. در قسمت اخیر ماده ۱ قانون یاد شده آمده است: ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت یا تجار و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود.

همچنین در بند (۵) ماده ۲ آیین نامه اصلاحی مصوب ۱۳۳۷ آمده است. در صورتی که علامت برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی یا محصول یک شهر یا یک ناحیه از کشور اختیار شود گواهینامه از طرف مقام صلاحیتدار دایر بر تصدیق استفاده از علامت مزبور بوسیله سازندگان کالاهای مربوط به آن (در ایران مقام صلاحیتدار که که اداره ثبت مکلف به قبول گواهی آن در مورد مراتب مذکور در این بند می‌باشد به ترتیب عبارتند از ۱ – اتحادیه صنفی ۲ – اطاق بازرگانی یا صنایع ۳ – شهرداری ۶ – فرمانداری.)

در قانون ۱۳۸۶ به صراحت از علائم جمعی تعریف شده است. با توجه به بند ب ماده ۳۰ قانون یاد شده علامت جمعی یعنی هر نشان قابل رویتی که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامه ثبت معرفی می شود و بتواند مبدا و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یا خدمات اشخاص حقیقی و حقوقی که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می‌کنند، متمایز سازد.

با توجه به مراتب فوق ذکر نکات زیر ضروری به نظر می‌رسد:

در این تعریف، علامت جمعی مانند علامت تجاری «نشان قابل رؤیت» تلقی شده است.

با توجه به تعریف یاد شده، نقش و کارکرد علامت جمعی، تمیز دادن مبدا و یا هرگونه خصوصیات دیگر کالا یا خدمات مانند کیفیت کالا یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی است که از این نشان استفاده میکنند.

در اظهارنامه ثبت علامت باید به این امر که درخواست ثبت برای علامت جمعی است تصریح شود.

استفاده از علامت جمعی توسط اشخاص باید تحت نظارت مالک علامت ثبت شده و برابر با دستورالعمل صادره صورت گیرد.

اگر چه در متن ماده به موضوع شرایط استفاده از علامت جمعی اشاره ای نشده است لیکن با توجه به این که اشخاص باید تحت نظارت مالک علامت ثبت شده از آن استفاده کنند بدیهی است که این استفاده باید در چارچوب ضوابط و شرایطی صورت گیرد که در دستورالعمل مربوط خواهد آمد.

آیین نامه قانون مصوب ۱۳۸۶ دارای مواد مهمی در رابطه با علامت جمعی است. به موجب بند (۱) ماده ۱۳۷ آیین نامه، اظهارنامه ثبت علامت جمعی در صورتی پذیرفته خواهد شد که طبق ماده ۴۲ قانون در اظهارنامه به جمعی بودن علامت اشاره شده و نسخه‌ای از ضوابط و شرایط استفاده از آن نیز ضمیمه گردد در ضوابط و شرایط استفاده از علامت جمعی نیز باید خصوصیات مشترک یا کیفیت کالاها و خدمات تولیدی در یک منطقه جغرافیایی معین یا مورد تائید که تحت آنها اشخاص می‌توانند از علامت مذکور استفاده کنند و همچنین ضمانت اجراهای مربوط به علائم و شرایط و ضوابط یاد شده تعیین گردد.

آگهی ثبت علامت جمعی باید همچنین شامل خلاصه‌ای از ضوابط و شرایط استفاده از آن علامت باشد. به موجب بند (۴) ماده یاد شده هرگونه تغییر در ضوابط و شرایط حاکم بر استفاده از علامت جمعی باید به صورت مکتوب توسط مالک آن علامت به مرجع ثبت اعلام شود. اعلامیه یاد شده باید در دفتر ثبت قید شود. تغییرات مذکور قبل از ثبت هیچگونه اثری ندارد.

همچنین به موجب بند (۵) ماده یاد شده، علاوه بر مالک علامت جمعی ثبت شده سایر اشخاص مجاز نیز می‌توانند با رعایت شرایط و ضوابط مربوط از علامت یاد شده استفاده نمایند.

تفاوت های علامت جمعی و تجاری: با توجه به مراتب فوق و شرایط و ویژگی‌هایی که برای علامت جمعی گفتیم روشن است که اگر چه علامت جمعی از مصادیق علامت تجاری است لیکن تفاوت‌هایی به شرح زیر میان آنها وجود دارد:

علامت تجاری کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از مهم متمایز می‌سازد لیکن علامت جمعی مبدا و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یا خلمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را متمایز می‌کند.

استفاده از علامت جمعی باید در قالب شرایط و ضوابطی باشد که از قبل تعیین شده است.

استفاده از علامت تجاری صرفاً توسط صاحب علامت یا در صورت اجازه بهره‌برداری توسط دارنده اجازه صورت می‌گیرد در صورتیکه در علامت جمعی اشخاص تحت شرایطی می‌توانند تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی از علامت جمعی استفاده کند.

علامت تجاری توسط صاحب علامت یا اشخاصی مجاز از طرف او قابل استفاده است لیکن در اینکه صاحب علامت جمعی بتواند از علامت جمعی شخصا استفاده کند اتفاق نظر وجود ندارد و اکثریت بر این اعتقادند که در این فرض صاحب علامت جمعی مانند اشخاص ثالث می‌تواند از علامت جمعی استفاده کند، لیکن باید کلیه شرایط و ضوابط مربوط را مانند سایر اشخاص رعایت کند.

علامت تجاری توسط مالک علامت یاد شده یا اشخاص مجاز از طرف او قابل انتقال است و می‌توان استفاده از آن را در قالب مجوزهای بهره‌برداری به دیگران واگذار کرد. اما در علامت جمعی ثبت علامت جمعی یا اظهارنامه آن معمولا نمی‌تواند موضوع قرارداد اجازه بهره‌برداری قرار گیرد.

علامت جمعی در کشورهای در حال توسعه می‌تواند کاربرد زیادی داشته باشد زیرا شرکت های زیادی وجود دارند که هنوز ارزش اقتصادی و موقعیت تجاری آنچنانی پیدا نکرده اند که از علامت تجاری اختصاصی استفاده نمایند در این فرض این شرکت‌ها می‌توانند و به نفع آنهاست که کالاهایی که خود ساخته‌اند یا بطور طبیعی تولید کرده‌اند و یا دارای استاندارد خاصی هستند را در قالب علامت جمعی که تحت کنترل و نظارت دولت یا مؤسسات عمومی است مورد حمایت قرار دهند.

به طور خلاصه می‌توان گفت که علائم جمعی می‌توانند روشی موثر برای فروش مشترک محصولات گروهی از بنگاه‌ها و مؤسسات باشند که ممکن است شناسایی علائم انفرادی آنها توسط مصرف کنندگان یا توزیع آنها توسط توزیع کنندگان عمده دشوار باشد. به عنوان مثال علامت جمعی «ملیندا» توسط ۵۲۰۰ عضو تعاونی تولید کنندگان سیب در منطقه valledinon و valledisele در ایتالیا استفاده می‌شود که کنسرسیوم ملیندا را در سال ۱۹۸۹ تاسیس کرده‌اند.

همانطور که توضیح دادیم در اینکه صاحب علامت جمعی بتواند خود از علامت جمعی ثبت شده استفاده کند اتفاق نظر وجود ندارد نظر غالب این است که این علامت می‌تواند توسط مالک علامت مزبور مورد استفاده قرار گیرد. البته در این فرض او مانند اشخاص دیگر باید مقررات حاکم بر استفاده از علامت جمعی را رعایت کند.

در علامت جمعی در مقایسه با علامت فردی و اختصاصی، از حیث انتقال و اجازه بهره‌برداری محدودیت های خاصی وجود دارد برخی معتقدند که علامت جمعی قابل انتقال یا اجازه بهره برداری نیست زیرا این علامت بیش از علامت تجاری اختصاصی، تضمین کننده مبدا، کیفیت یا سایر ویژگیهای کالا و خدمات است. البته اینکه اصلا نتوان علامت جمعی را منتقل کرد قابل دفاع بنظر نمی‌رسد زیرا موقعیت و شرایطی بوجود می‌آید که ایجاب می‌کند علامت جمعی را بتوان از یک مؤسسه به مؤسسه ی دیگر منتقل کرد به عنوان مثال اگر وظایف صاحب علامت جمعی تغییر پیدا کند چرا نباید علامت جمعی قابل انتقال باشد.

البته می‌توان به منظور جلوگیری یا کاهش اعتبار علامت جمعی انتقال علامت جمعی را موکول و منوط به داشتن شرایطی کرد، از جمله این شرایط می‌تواند این باشد که اولا: مقام صلاحیتداری انتقال علامت یادشده را تصویب کند ثانیا انتقال گیرنده متعهد به انجام شرایطی شود که برای استفاده از علامت جمعی یاد شده مقرر و در نظر گرفته شده است. ثالثا: انتقال علامت جمعی در اداره ثبت علامت به ثبت برسد رابعا: انتقال گیرنده تعهد دهد که استفاده از علامت را تحت نظارت و کنترل مؤثر قرار دهد.

به موجب ماده ۴۵ قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری، ثبت علامت جمعی یا اظهار نامه آن نمی‌تواند موضوع قرارداد اجازه بهره‌برداری قرار گیرد.

در بعضی از نظامهای ملی، علامت جمعی شامل علامت تأییدی نیز می‌گردد زیرا آنها در جریان تجارت تمیز دهنده مبدا، کیفیت، روش ساخت، خصوصیات یا سایر ویژگی‌های کالاها یا خدمات هستند.

استفاده از علامت جمعی همانطور که گفتیم تابع شرایط و مقررات خاصی است. در برخی از نظام‌ها برای تخلف از این شرایط و مقررات ضمانت اجراهای مناسبی تعیین شده است.

تفاوت علامت تجاری با موضوعات مشابه دیگر:

علامت تجاری و نام تجارتی: با توجه به بند(ج) ماده ۳۰ قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری، نام تجاری یعنی اسم یا عنوانی که معرف و مشخص‌کننده شخص حقیقی یا حقوقی باشد.

همچنین همانطور که در ماده ۴۷ قانون یاد شده آمده است با رعایت قوانین و مقررات ثبت اجباری نام‌های تجاری این قبیل نام‌ها حتی بدون ثبت در برابر عمل خلاف قانون اشخاص ثالث حمایت می‌شوند.

هرگونه استفاده از نام تجاری توسط اشخاص ثالث، به صورت نام تجاری یا علامت جمعی، یا هرگونه استفاده از آنها که عرفا باعث فریب عموم شود، غیر قانونی تلقی می‌شود.

با توجه به تعریف نام تجاری، تفاوت آن با علائم تجاری کاملاً مشخص می‌گردد زیرا نام تجاری اسم بنگاه تجارتی یا فعالیت تجارتی است حال آنکه علامت تجاری محصولات و خدمات یک شرکت را از محصولات یا خدمات رقبا متمایز می‌کند.

همچنین میان علامت تجارتی و نام تجاری از نظر هدف نیز تفاوت اساسی وجود دارد. هدف نام تجاری شناساندن بنگاه، مؤسسه یا فعالیت تجارتی است در حالیکه هدف علامت تجاری معرفی کالاها و خدمات خاص می‌باشد. البته علیرغم تفاوت فوق، ممکن است در برخی موارد، نام تجاری یک مؤسسه، علامت تجارتی آن نیز باشد و این دو عنوان با یکدیگر جمع شوند.

همچنین یک مؤسسه تجارتی دارای یک نام تجارتی است در حالیکه ممکن است همین مؤسسه، دارای علائم تجارتی متعدد باشد و برای کالاهای مختلف خود از این علائم تجارتی استفاده کند.

با توجه به مراتب فوق بویژه تمایز بین علائم و نام های تجارتی، روشن است که این باور که با ثبت کسب و کار و نام تجارتی در اداره مربوط، نام آنها به عنوان یک علامت تجارتی بطور خودکار مورد حمایت قرار می‌گیرد، غلط می‌باشد.

زیرا همانطور که گفتیم نام تجاری یعنی نام کامل کسب و کار مانند شرکت بین المللی بلاک مارک یا شرکت فرآورده‌های لبنی کاله، هویت شرکت را معرفی می‌کند و در این نام، اغلب کلماتی چون «با مسئولیت محدود»، سهامی خاص یا نام های مشابه قید می‌شود که ماهیت قانونی شرکت را نشان می‌دهد.

یک شرکت می‌تواند علائم تجاری مختلفی داشته باشد به عنوان مثال شرکت بلاک مارک لمیتد ممکن است یکی از محصولات خود را تحت عنوان رد مارک و دیگری را تحت عنوان بلاک مارک به بازار عرضه و به فروش برساند یا شرکت کاله که محصولات خود رادر قالب علائم متعدد به بازار عرضه می‌کند. شرکت‌ها همچنین ممکن است از علامت تجاری خود برای کلیه محصولاتشان، رشته خاصی از محصولات یا یک نوع محصول خاص استفاده کنند.برخی شرکت‌ها هم ممکن است از نام تجاری خود یا بخشی از آن به عنوان یک علامت تجاری استفاده کنند و در این صورت آن را به عنوان یک علامت تجارتی به ثبت برسانند مانند شرکت کاله که علامت کاله را نیز ثبت و تعداد زیادی از محصولات خود را در قالب این علامت به بازار عرضه می‌کند.

نکته قابل ذکر در این قسمت این است که شرکت نمی‌تواند با ثبت نام تجاری، کالاها و محصولات خود را در قالب آن به بازار عرضه کند. زیرا همانطور که گفتیم نام یا اسم تجاری صرفاً برای معرفی بنگاه و شرکت است که غالباً این نام در سربرگ‌ها و… کاربرد دارد وعرضه محصول به بازار در قالب این نام که از وظایف علائم تجاری است، صحیح نمی‌باشد و محاکم باید در این خصوص حساسیت نشان دهند تا امکان هرگونه انحراف از بین برود.

البته در نظام قبلی ثبت علامت که علاوه بر ثبت علامت سابقه استفاده مستمر نیز معتبر بود شرکت ها می‌توانستند از نام تجاری خود به عنوان علامت نیز استفاده کنند و در واقع نام در اینجا می‌تواند عملا علامت نیز تلقی شود اما در نظام فعلی ثبت علامت که در چارچوب قانون سال ۱۳۸۶ صورت می‌گیرد.

باید بین علامت تجاری و نام تجارتی تفاوت اساسی گذاشت و حوزه کارکردی آنها را دقیقاً رعایت کرد تا بدین طریق اشخاص و بنگاه‌ها نتوانند از طریق نام تجاری که ثبت آن نیز ضرورت ندارد و یا دارای تشریفات کمتری است در مقام مقابله و تعارض با علامت تجاری برآیند و کالاهای خود را در قالب نام تجاری به بازار عرضه نمایند که این اقدام بر خلاف اهداف نام و اسم تجاری است.

البته ثبت نام تجاری در قالب علامت بلا اشکال است و بنگاه می‌تواند نام تجاری خود را به عنوان علامت تجاری ثبت و در قالب آن کالاهای خود را به بازار عرضه کند.

علامت تجاری و اختراع: اختراع نتیجه فکر فرد یا افراد است که برای اولین بار فرایند یا فرآورده‌ای خاص را ارائه می‌کند و مشکلی را در یک حرفه، فن، فناوری، صنعت و مانند آنها حل می‌نماید. علامت تجاری نشانی است که محصولات یا خدمات اشخاص را از رقبا متمایز می‌سازد. با توجه به تعاریف فوق روشن است که اختراع و علامت تجاری علی‌رغم اینکه هر دو از مقولات مربوط به مالکیت صنعتی هستند، بویژه از نظر تعریف، ماهیت، هدف، نحوه حمایت و مدت حمایت با یکدیگر کاملاً متفاوت هستند.

به عنوان مثال علائم تجاری برخلاف اختراع به روح، فکر و ذوق انسان‌ها بستگی ندارد و اگر هم ارتباطی دارد ضعیف است و حمایت قانون‌گذار از آن هدف و جهت دیگری را دنبال می‌کند و تنها از نقطه نظر تجاری و اقتصادی است که قانون‌گذار از آن حمایت می‌کند تا از این طریق بتواند هم بازار را کنترل کند و رقابت‌های ناسالم را کاهش دهد و هم مصرف‌کنندگان را حمایت نماید تا آنها بتوانند کالاهای موردنظر و دلخواه خود را خریداری نمایند نه محصولات تقلبی را و در صورت وقوع خسارت نیز این امکان وجود داشته باشد که شخص مسئول شناخته شده، تحت تعقیب قرار گیرد و جامعه به حیات سالم و پویای خویش ادامه دهد.

تفاوت اختراع و علائم تجاری: با توجه به مراتب فوق، بطور خلاصه اختراع و علائم تجاری علیرغم اینکه هر دو از مقولات مربوط به حقوق مالکیت صنعتی هستند، در حوزه‌های زیر می‌توانند با هم تفاوت اساسی داشته باشند:

• تعریف
• مبانی حمایتی
• شرایط لازم برای ثبت
• فرآیند ثبت
• نوع حقوق انحصاری
• مأموریت‌ها و کارکردها
• مدت حمایت
• چگونگی نقض حقوق انحصاری
• مجوزهای اجباری

علامت تجاری و اسامی مبدا: اصطلاح « اسامی مبدا » در موافقتنامه لیسبون برای حمایت از اسامی مبدا و حمایت بین‌المللی آنها تعریف شده است.

قوانین: بر اساس بند ۱ ماده ۲ موافقتنامه یاد شده، اسم مبدا، به اسم جغرافیایی کشور، منطقه یا محلی اطلاق می‌شود که محصول از آنجا نشات گرفته و کیفیت و مشخصات آن منحصرا یا اساسا به خاطر محیط جغرافیایی (از جمله عوامل طبیعی و انسانی) است.با توجه به بند ۲ ماده ۲ موافقتنامه، کشور مبدا کشوری است که اسم آن یا اسم منطقه یا محل واقع شده در آن اسم مبدا محسوب می‌شود و معروفیت محصول به خاطر آن است.

با توجه به تعریف فوق روشن است که اسم مبدا در واقع اسم جغرافیایی کشور، منطقه یا محلی است که محصول از آنجا نشات گرفته و کیفیت و ویژگی‌های آن محصول نیز منحصرا یا اساسا به خاطر محیط جغرافیایی مربوط (از جمله عوامل طبیعی و انسان آن) باشد.

 

تفاوت برند و اسامی مبدا: همانطور که از تعاریف علامت تجاری و اسامی مبدا کاملا مشخص می‌گردد میان علامت تجاری و اسامی مبدا تفاوت اساسی وجود دارد.زیرا علامت تجاری محصولها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز می‌سازد لیکن اسامی مبدا اسم جغرافیایی کشور، منطقه یا محلی است که محصول مورد نظر از آنجا نشات گرفته و کیفیت یا سایر ویژگی‌های محصول به خاطر محیط جغرافیایی یا عوامل انسانی محل نشات گرفته از آن است.

به عبارت دیگر، عوامل انسانی یا طبیعی موجود در محیط جغرافیایی مربوط، باعث کیفیت و سایر ویژگی‌های محصول نشات گرفته از آن شده است.خلاصه اینکه علامت تجاری و اسامی مبدا نیز از نظر تعریف، هدف، مدت حمایت، شرایط و نحوه حمایت و استفاده با یکدیگر متفاوت هستند و غالبا نیز در قالب نظام‌های حمایتی خاص و متفاوت با یکدیگر مورد حمایت قرار می‌گیرند.

تفاوت نام و علامت تجاری از نظر فرآیند ثبت: نام تجاری و علامت تجاری هم از نظر تعریف هم از نظر فرآیند ثبت و مرجع ثبت دو مبحث جدا از هم هستند. از اولین الزامات ثبت شرکت تعیین نام آن است فرآیند تعیین نام شرکت به این صورت است که افراد لیستی از نام های پیشنهادی به اداره ثبت شرکت ها پیشنهاد میکنند و اداره مربوطه بررسی های لازم را انجام داده و تایید میکند و در نهایت شرکت ثبت می شود. مهم ترین مساله ای که برای تعیین نام وجود دارد این است که نام شرکت نباید گمراه کننده باشد، و نباید مشابه نام هایی باشد که قبلا ثبت شده است.گاها در اداره ثبت شرکت ها با اضافه کردن یک پسوند هم میتوان نام شرکت جدید را ثبت کرد. اما بحث ثبت علامت اساسا زیر مجموعه اداره مالکیت معنوی است و واحدی تحت عنوان اداره علائم تجاری در این اداره وجود دارد که اشخاص میتوانند به آنجا مراجعه کنند و از طریق سایت و به صورت غیر حضوری تقاضای اظهارنامه ثبت علامت بدهند.

آیا نام و علامت تجاری مترادف هستند؟ : از نظر حقوقی، اسم تجاری و علامت تجاری دارای معانی، آثار و حکم جداگانه ای هستند اما در عرف تجاری و گاه حتی در نوشته های حقوقی این دو مترادف هم به کار می روند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آتین : کلینیک تخصصی حقوق تجاری و مالکیت صنعتی

انواع دعاوی قضایی در حوزه تجارت و کسب و کار

تنظیم و ویرایش انواع قرارداد

ثبت ، انتقال ، دعاوی قضایی در حوزه اختراع ، علامت و لوگو ، طرح صنعتی

ثبت انواع شرکت و صورت جلسه تغییرات

مهارت ما; حق تجارت شماست …

با ما همراه باشید …

۰۹۱۹۰۲۳۱۷۳۰